“Γνωριστήκαμε σε ένα πάρτι στο οποίο συμμετείχα τότε ως performer και έδειξε αμέσως το ενδιαφέρον του. Δεν μπορούσα τότε να φανταστώ πως αυτό που του άρεσε αρχικά σε εμένα ήταν αυτό που θα προσπαθούσε να αλλάξει αργότερα. Υπήρξε αμέσως χημεία και άρχισε να αναπτύσσεται μια σχέση, όμως πριν προλάβει να ζήσει ο ένας τον άλλον στην καθημερινότητα άλλαξαν όλα μετά από ένα άσχημο ατύχημα που είχα μόλις δυο εβδομάδες αργότερα. Όσο ήμουν ανήμπορη ήταν υποστηρικτικός, με πρόσεχε και όσο περνούσαν οι μέρες δενόμασταν όλο και περισσότερο. Ήμουν σε μία πάρα πολύ ευάλωτη περίοδο της ζωής μου και στην οποία, λόγω της κατάθλιψης που βίωνα μετά το ατύχημα, δεν ήμουν ο εαυτός μου και δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά. Ήμουν κλεισμένη στο σπίτι λόγω της κατάστασης μου και το πρώτο διάστημα κύλησε χωρίς να έχει δείξει ιδιαίτερα δείγματα της παθολογικής ζήλιας του.
Καθώς περνούσε ο καιρός, η υγεία μου βελτιωνόταν και ένιωθα καλύτερα οπότε άρχισα να βγαίνω από το σπίτι και να έρχομαι σε επαφή με φίλους. Εκεί ήταν που άλλαξε και συμπεριφορά του και άρχισε να μου δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο το οποίο μέχρι τότε είχε πολύ καλά κρυμμένο. Ξεκίνησε με σπόντες στην αρχή λίγο πιο διακριτικά ενώ αργότερα γινόντουσαν όλο και πιο συχνές οι κακίες και οι προσβολές τις οποίες πετούσε απροκάλυπτα σε άσχετες στιγμές στις οποίες πάντα προσπαθούσε να μειώσει αυτό που είμαι, τους φίλους μου, τις επιλογές μου. Όσο κι αν προσπαθούσα να εξηγήσω με επιχειρήματα, όσο σωστή κι αν ήμουν, όσο κι αν δεν έδινα δικαίωμα και προσπαθούσα με τη λογική να εξηγήσω το παράλογο, ήταν μάταιο. Το νεαρό της ηλικίας μου σε συνδυασμό με την εύθραυστη ψυχολογία μου που επηρέαζε την κρίση μου μαζί με τις υποσχέσεις και τις συγγνώμες του με έκαναν να θέλω να πιστέψω πως θα αλλάξει.
Στην αρχή ήμουν ανεκτική γιατί δεν ήθελα να χειροτερέψουν τα πράγματα αλλά η υπομονή μου από ένα σημείο και μετά είχε αρχίσει να εξαντλείται με όσα είχαν συσσωρευτεί μέσα μου, μέχρι που οδηγήθηκα στην ψυχική κατάρρευση. Δεν άργησε να έρθει η στιγμή που κατέληξα να παίρνω ηρεμιστικά από το πρωί που ξυπνούσα για να βγάλω τη μέρα. Μετά από τρελούς καβγάδες τον χώριζα και πάντα επέστρεφε με κλάματα υποσχόμενος ότι θα αλλάξει και φυσικά δεν άλλαξε ποτέ τίποτα, παρά μόνο για λίγο στην αρχή και μετά ξανά τα ίδια. Θυμάμαι σκηνές να σπάω τα πάντα στο σπίτι μου, μια φορά παραλίγο να τρακάρουμε όσο τσακωνόμασταν μέσα στο αυτοκίνητο εν κινήσει, σκηνές μες στη μέση του δρόμου. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω ξανά η συμπεριφορά του χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο κι όταν είδε πως η απόπειρα του να με κάνει να σταματήσω δεν έπιασε, συνέχισε την τακτική του να προσπαθεί να με υποβιβάσει για να νιώσει αυτός ανώτερος.
Δεν υπήρξε ποτέ βίαιος απέναντι μου σωματικά αλλά ψυχολογικά με είχε διαλύσει σε σημείο που τα ξεσπάσματα μου κάθε φορά που τρωγόταν με τα ρούχα του ήταν πλέον τόσο έντονα που δε μπορούσα να τα ελέγξω ενώ εκείνος προσπαθούσε να με βγάλει τρελή. Είχα φτάσει σε ένα σημείο που είχα ξεπεράσει τα όρια μου ώσπου ένα ακραίο περιστατικό στον τελευταίο μας καυγά με ταρακούνησε τόσο που κάτι μέσα μου έκανε το κλικ και έφυγα οριστικά από αυτή την τοξική κατάσταση χωρίς να κοιτάξω ποτέ ξανά πίσω. Χρειάστηκα αρκετό χρόνο με ψυχοθεραπεία προκειμένου να αποβάλλω τη φοβία μου για τις σχέσεις που μου δημιουργήθηκε σαν άμυνα προστασίας του εαυτού μου ώστε να μη βιώσω ξανά αυτή την ψυχολογική κακοποίηση από κανέναν.-”
Η Lola είναι performer
